VERMOGENSBELASTING VOOR WIE?
We hebben met deze belasting alleen de allerrijksten op het oog. De mensen die een fortuin hebben vergaard van meer dan 1 miljoen euro, de eigen woning niet inbegrepen. Met andere woorden alles wat iemand bezit op 31 december aan financiële bezittingen zoals aandelen, obligaties , kasbons en bankrekeningen,  aan onroerende goederen zoals huizen en gronden, en roerende goederen zoals auto’s, diamanten, kunstwerken…
Alleen de 5% rijksten van dit land bezitten een fortuin groter dan 1 miljoen euro.
Als we echter rekening houden met de aftrek voor een huis van 500 000 €, dan treffen we enkel de groep met een bezit van meer dan 1,5 miljoen €.
Het gaat dan nog over de 2% rijksten van onze bevolking: 88 000 gezinnen.(zie bijgevoegde tabellen)

WELK PERCENTAGE BETALEN ZIJ?
Het laatste LBC-congres pleit voor een progressieve belasting op de vermogens boven de 1 miljoen euro, de eigen en enige woning niet inbegrepen.
Zo’ n progressieve heffing zou er als volgt kunnen uitzien:
1% heffing op het gedeelte van het  vermogen boven 1 miljoen €.(de eigen woning niet inbegrepen.)
2% heffing op het gedeelte van het vermogen boven de 2 miljoen €.(de eigen woning niet inbegrepen)
3% heffing op het gedeelte van het vermogen boven de 3 miljoen €.(de eigen woning niet inbegrepen)

WAT BRENGT ZO’N VERMOGENSBELASTING OP?
De mensen van het negenennegenste percentiel hebben gemiddeld genomen een bezit van 2,4 miljoen €.  De totale opbrengst van hen zou 424 miljoen € bedragen. Dat betekent per gezin gemiddeld een belasting van 9659 €
Wie deel uitmaakt van het honderste percentiel bezit gemiddeld een fortuin van 8,7 miljoen €. De totale fiscale opbrengst van dit één procent rijksten zou 8,2 miljard € bedragen. Dat betekent per gezin een gemiddelde belasting van 188 616 €
De totale opbrengst van zulk een progressieve vermogensbelasting op de 2 procent rijksten kan in het totaal: 8,7 miljard € opleveren.

WAAROM PLEITEN WIJ VOOR ZULK EEN VERMOGENSBELASTING?
Om de eenvoudige reden dat het niet meer dan rechtvaardig is dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen.
In de loop van de laatste 30 jaar heeft er zich namelijk de omgekeerde beweging voltrokken: de verdeling van de nationale rijkdom (het bruto binnenlands product) vertoont 6% minder opbrengst uit arbeid en  meer opbrengsten uit kapitaal . Dat betekent dat er 21 miljard euro inkomsten per jaar minder naar de werknemers en de uitkeringstrekkers gegaan is, maar integendeel naar de kapitaalbezitters gevloeid is. De kloof tussen rijk en arm is aldus vergroot.
Nu moet er opnieuw een gat van ruim 20 miljard euro in de begroting gedicht worden. Alle kranten hebben het over besparingen. Maar ditmaal mogen de besparingsmaatregelen niet langer op de rug van de werknemers en uitkeringstrekkers worden geschoven. Wij hebben reeds de afgelopen 25 jaar ingeleverd. De sterkste schouders, weet je wel…. Daarom.